بیماران مبتلا به نارسایی قلبی قبل از شرکت در برنامه تمرینات ورزشی باید با پزشک خود مشورت کنند تا اگر ملاحظات خاصی لازم است، مربی ورزش درجریان آن قرار بگیرد.

تست‌های ورزشی برای این بیماران همانند دیگر بیماران مزمن می‌تواند انجام شود. تست‌ها شامل 6دقیقه راه رفتن، نشستن و برخاستن از صندلي، بلندشدن و راه رفتن زمان‌دار و تست نشستن و رساندن  دست می‌باشد.

در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن قلبی ارزیابی‌های قلبی و عروقی باید به صورت منظم و مرتب انجام شود زیرا احتمال تغییر وجود دارد. شما به عنوان مربی باید در جریان نتایج این ارزیابی‌ها قرار بگیرید و لازم است مرتب از وضعیت بیمار آگاه باشید.

نحوه تاثیر بیماری قلبی بر پاسخ به ورزش

قبل از تجویز تمرین به این نکته دقت کنید که بیماری مزمن قلبی ممکن است بر پاسخ به تمرین تأثیر منفی بگذارد، صرف نظر از علت بیماری، موارد زیر ممکن است رخ بدهد:

• کاهش برون ده قلبی
• تنگی نفس
• خستگی پا درحین ورزش به دلیل ناکافی بودن جریان خون به عضلات اسکلتی
• کاهش ظرفیت گشادکنندگی عروق
• متابولیسم هوازی غیر طبیعی در مایچه های اسکلتی
• اختلال عملکرد اندوتلیال
• توزیع مجدد غیر طبیعی جریان خون
• ناهنجاری در متابولیست عضلات اسکلتی

تجویز تمرین

• با توجه به این که دو هدف اصلی برای تمرینات ورزشی در افراد مبتلا بیماری مزمن قلبی، معکوس کردن روند عدم تحمل ورزش و کاهش خطر حوادث قلبی بعدی است در نتیجه برنامه تمرینی حتما باید شامل ورزش های هوازی باشد.
• مدت زمان تمرینات ورزشی توصیه شده برای بیماران قلبی مانند سایر افراد، 150 دقیقه در هفته با شدت متوسط می باشد.
• تمرینات هوازی با شدت 40% تا 50 % ضربان قلب ذخیره شروع شده و به تدریج افزایش یابد تا 80%-70% ضربان قلب بیشینه برسد.
• اگر مشکل فیبریلاسیون دهلیزی وجود دارد از مقیاس فشار بورگ (14-11 در مقیاس 20-6 تایی) یا تست صحبت کردن استفاده کنید.
• تمرینات هوازی با استفاده از تردمیل یا دوچرخه ثابت یا راه رفتن معمولی انجام شود.
• قسمتی از برنامه تمرین باید به تمرینات مقاومتی اختصاص داده شود.
• تمرینات مقاومتی باید حداقل 2 روز غیر متوالی در هفته انجام شود برای عضلات بالاتنه شدت تمرین باید 40% یک تکرار بیشینه و برای عضلات پایین تنه 50% یک تکرار بیشینه باشد.
• شدت تمرینات مقاومتی در طول هفته ها یا ماه ها به تدریج افزوده شود تا به 70% یک تکرار بیشینه برسد.
• تمرینات مقاومتی در ۲ الی ۳ ست، 10 تا 15 تکراری با تمرکز بر عضلات اصلی انجام شود.
• بخشی از تمرینات به تمرینات انعطاف پذیری اختصاص داده شود.
• کشش ها تا جایی انجام شود که شخص احساس کشش و کمی احساس ناراحتی بکند.
• مدت زمان کشش های ایستا 30-10 ثانیه و 4-2 مرتبه هر تمرین انجام شود.
• ضربان قلب بیشینه باید براساس تست ورزش تعیین شود. اگر ضربان قلب بیشینه به این روش در دسترس نباشد، باید از فرمول 20-30 ضربان قلب استراحت و درک فشار 14-11 (براساس مقیاس 20-6) استفده کرد.
• برای بیمارانی که توانسته اند تست ورزش بیشینه را به اتمام برسانند، تمرینات متناوب با شدت بالاتر با تناوب های تمرینی 30 ثانیه تا 4 دقیقه با شدت 90%-85% ضربان قلب بیشینه با تناوب های استراحتی 3-1 دقیقه با شدت 70%-50% تجویز شود.
• برنامه تمرین باید به گونه ای طراحی شود که حجم کلی تمرین به مرور افزایش یابد به طوری که طول و دوره تمرین قبل از شدت آن افزایش یابد.
• معمولا با شروع ورزش خستگی زودرس اتفاق می افتد. خستگی در روز بعد از تمرین نیز ممکن است در اوایل شروع برنامه تمرینی گزارش شود. اگر خستگی اتفاق افتاد. تمرینات متناوب می تواند سطح خستگی ناشی از تمرین را کاهش دهد.
• در افرادی که عمل پیوند قلب انجام داده اند تمرینات باید شبیه بیماران قلبی تجویز شود. به دلیل تأثیر منفی داروهای سرکوبگر سیستم ایمنی، تمرینات مقاومتی باید به طور منظم تجویز شوند و در تمرینات، تمام گروه های عضلانی درگیر شوند.
• مدت زمان گرم کردن و سرد کردن باید طولانی باشد.
• بعضی از بیماران ممکن است شدت محدودی را بتوانند تحمل کنند بنابراین لازم است جلسات تمرین با شدت کمتر ولی مدت زمان طولانی‌تری برگزار شود. دراین شرایط استراحت ها می‌توانند طولانی‌تر باشند.
• برای بیمارانی که شرایط ناپیوسته را بهتر تحمل می‌کنند در ابتدا جلسات تمرین را کوتاهتر برگزار کنید.
• استفاده از معیارهای درک فشار بورگ بر ضربان قلب ارجحیت دارد.
• ورزش استقامتی با  شدت متوسط برای افراد مبتلا به نارسایی مزمن قلبی توصیه شده و به طور کلی ایمن و مفید است.
• درطول جلسه تمرین بر وضعیت تنگی نفس و ضربان بیمار نظارت داشته باشید. علائم آرتیمی و افت فشارخون را چک کنید.