موسسه تخصصی تندرستی پردیس برای بیماران پارکینسون برنامه تمرینی ویژه با پروتکل های خاص ارائه می کند.

برنامه تمرین ورزشی برای بیماران مبتلا به پارکینسون باید شامل پنج دسته تمرین باشد: انعطاف پذیری، تمرینات هوازی، تمرینات عملکردی، قدرتی و تمرینات هماهنگی عصبی عضلانی.

تمرینات هوازی

• برای بیماران مبتلا به شدت خفیف تا متوسط پارکینسون تمرینات هوازی با شدت 85%-80% ضربان قلب بیشینه انجام شود.
• برای بیماران در مراحل پیشرفته تر بیماری شدت تمرین هوازی 65%-60% ضربان قلب بیشینه نیز افزایش یابد.
• برای بیمارانی که مشکل تعادل دارند از دوچرخه ثابت برای تمرین هوازی استفاده شود.
• تردمیل ها نیز بهتر است مجهز به میله های کناری باشد.

تمرینات قدرتی

در ابتدا تمرینات قدرتی با یک ست 12-8 تکراری شروع شود شدت تمرین 60%-30% حداکثر یک تکرار بیشینه باشد. به مرور شدت تمرینات می‏تواند تا 80%-60% یک تکرار بیشینه افزایش یابد و تعداد ست ها به 3 ست افزایش یابد.

تمرینات مقاومتی باید با هدف افزایش کارایی کل عضلات و با تأکید بیشتر بر گروه های عضلانی پایین تنه و عضلات پشت بدن انجام شود.

برای ایمن بودن تمرینات برای بیماران در مراحل پیشرفته از وزنه های آزاد استفاده نکنید. استفاده از دستگاه های وزنه برداری تراباندها و وزن بدن در این شرایط بهتر است.

تمرینات انعطاف پذیری

تمرینات انعطاف پذیری باعث افزایش بیشتر دامنه حرکتی مفاصل می‏شود. توصیه های عمومی انعطاف پذیری شامل تمرینات ایستا با تمرکز بر عضلات تنه، گردن و ستون فقرات باشد. کشش های استاتیک ممکن است پیشرفت سفتی عضلات تنه را کند کند به ویژه زمانی که در مراحل اولیه بیماری است. تمرینات برای جنبش پذیری ستون فقرات و چرخش محوری به شدت توصیه می‏شود.

تمرینات انعطاف پذیری گردن باید مورد تأکید قرار بگیرد زیرا سفتی گردن با وضعیت پوسچر، راه رفتن و تعادل مرتبط است.

تمرینات عصبی عضلانی

هدف این تمرینات بهبود مهارت های حرکتی است. این تمرینات نباید جایگزین تمرینات هوازی یا مقاومتی شود.

تمرینات چشمی

تمرینات چشم می‌تواند باعث بهبود تعادل بیماران مبتلا به پارکینسون شود.